HISTORIA LIBRI I REGUM
CAPUT XI: De unctione Saulis et electione
Et erat vir de Benjamin, nomine Cis, de stirpe Jemini, cujus erat filius Saul, non erat vir melior illo in Israel. Cumque periissent asinae Cis, dixit ad filium. Tolle unum de pueris, et quaere asinas. Cumque pertransissent per montem Ephraim, et terram Salim, et terram Benjamin, et non invenissent, venerunt in terram Suph, qui fuit proavus Samuelis, et ait Saul ad puerum: Revertamur, ne pater meus sollicitus sit pro nobis. Cui puer: Est vir Dei in civitate hac, qui absque ambiguitate loquitur. Eamus ad eum, si forte indicet nobis de via nostra. Et ait Saul: Quid feremus ad eum? Panis defecit in cistartiis nostris, et sportulam non habemus, id est argentum in sportula. Errabat, ut ait Josephus, putans prophetam accepturum munera, cum nec Saul legitur obtulisse, nec ille accepisse. Cui puer: Habeo in manu mea quartam partem stateris argenti. Et ascenderunt in Ramatha, in qua erat vir Dei, et dixerunt puellis egredientibus ad aquam: Nunquid est hic videns? Quae responderunt: Est hic hodie sacrificaturus in excelso. Cumque ambularent in urbis medio, apparuit ei Samuel, cui pridie dixerat Dominus: Cras, hac hora, mittam ad te virum de Benjamin, quem inunges super populum meum. Cumque Samuel aspexisset Saul, dixit ei Dominus: Ecce vir, quem dixeram tibi. Et ait ad Saul: Ego sum videns, ascende, ut comedas mecum; cras dimittam te, et quae sunt in corde tuo indicabo tibi, et de asinis non sis sollicitus, quia inventae sunt. Posset videri Saul habuisse sollicitudinem in corde pro asinabus, nisi hic determinasset propheta. Unde aiunt Hebraei Saulem vidisse per somnium se collocatum in vertice palmae, quod est signum regnaturi, et inde sollicitus erat, et ob hoc dixit ei Samuel: Cujus erunt optima quaeque in Israel? Nonne tibi? Ascenderunt in excelsum; ante templum enim licebat sacrificare in excelso. Cumque recumberent in triclinio, dedit ei Samuel locum in capite triginta virorum qui fuerant invitati, et posuit ante eum armum, quasi partem regalem, quem de industria servaverat ei. Cumque mane surrexissent, et egressi essent civitatem, dixit Samuel: Antecedat nos puer, et, tu, subsiste, ut indicem tibi verbum Domini. Tulit autem Samuel lenticulam olei; quod est vas fictile, quadrangulum habens foramen in latere et effundit super caput ejus, et osculatus est eum, et ait: Unxit te in principem Deus super haereditatem suam, et hoc tibi signum: Cumque recesseris a me, invenies duos viros, juxta sepulcrum Rachel, qui dicent tibi quod inventae sunt asinae. Cumque veneris ad quercum Thabor, et est Thabor nomen hominis, non montis, invenient te tres viri, unus portans tres hoedos, alius tres tortas panis, et alius lagenam vini, et accipies de manu eorum duos panes. Post hoc venies ad locum qui dicitur statio Philisthinorum, eo quod quondam ibi Philisthaei castrametati sunt, et habebis obvium cuneum prophetarum descendentium de colle Domini, psallentium in instrumentis, et prophetantium; et insiliet in te spiritus Domini, et prophetabis cum eis. Et nota quod Samuel primo instituit conventus religiosorum jugiter psallentium Domino, et dicebantur conventus eorum cuneus, quasi couneus. Et, dicebantur prophetare, id est jugiter Deum laudare, et forte aliqui quandoque prophetabant ex eis. Et addidit Samuel: Cum videris haec signa, scias quod Dominus tecum est, et descendas ante me in Galgala, quia ibi conveniemus, cum opus fuerit. Ego quippe descendam ad te, ut offeras oblationem septem diebus. In consecratione enim sacerdotis et regis tot diebus fiebat oblatio, secundum quosdam. Et addidit: Exspecta hic, donec veniam ad te, et ostendam tibi quae facias. Tamen quidam, septem dies referunt ad exspectationem, ut sit sensus. Septem diebus exspectabis donec veniam: quod postea explicabitur. Cumque venisset Saul ad cuneum prophetarum, prophetavit cum eis Saul. Aiunt Hebraei eum prophetasse de Gog et Magog, et de praemiis justorum et poenis malorum. Et admirantes, qui noverant eum, dixerunt: Nunquid est Saul inter prophetas, et Cis pater ejus? Quasi dicat: cum non sit de genere prophetarum. Alia littera habet: Et quis pater ejus? sub eodem sensu; vel ita: Et quis pater eorum? Quasi dicat: solus Deus est pater prophetarum, et Spiritus ubi vult, spirat, non tantum in filios prophetarum. Exinde versum est in proverbium: Num et Saul inter prophetas? Quod forte de solo Saule dicebatur, vel de quocunque repente sublimato. Et intravit ad Ner patruum suum. Qui cum quaesisset ab eo de verbis Samuelis, de verbo regni tacuit, caetera indicavit. Vocavit autem Samuel populum in Maspha, et ait ad illos: State coram Domino, et faciemus fortes per tribus, et familias, et capita, et invenit sors tribus Benjamin, et descendit usque ad Saul filium Cis. Et creditur Samuel temperasse sortes juxta cor suum. Sciens autem Saul quod quaereretur, latuit, quasi nolens suscipere principatum. Quem inventum statuerunt in medio populi, et fuit altior universis ab humero et sursum. Et ait Samuel: Ecce quem elegit Dominus; non est ei similis in omni populo. Et exclamavit omnis populus: Vivat rex! Et scripsit Samuel legem regni, et legit universo, audiente populo et rege. Et reposuit libellum in tabernaculo, quod erat adhuc in Maspha cum altari, et redierunt ad propria, et Saul abiit in domum suam in Gabaa; quidam vero despexerunt eum, et Saul dissimulabat.